Yaranın kabuk bağlama sesi bizi sağır ederken, bulutun arkasına saklanan güneşin karanlığı körlüğe gebe. Damarımızda lümpen kanı dolaşırken boşluk dünyanın en dolmaz hacmi. Bekle ki geçsin zaman, dokun ki hayattasın anla.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder