LA ANTENA -Sapir'den harikulade bir rövaşata, bakmadan. 'Seslerimizi aldılar ama hala kelimelerimiz var' tuşuna, elinin tersiyle vuruyor, piyanonun. Hayat ayraçlarını arayan bir şehir, kaldığı yeri unutan insanlarına güpegündüz bir ay sunuyor. Gıkı bile olmayanlar... Ne tuhaf purodan çıkan dumanın bütün şehri kaplaması. Kağıttan dağların arasına saklanmış bir mucize anten, anahtarlara göre açılan delikler. Tersin bir de düzü var oysa. Ne tuhaf yine, sıkınca yumruk olması eli. Kar hiç dinmeyecek sanarken, gözümüz açılıyor ve bas bas bağırırken duyuyoruz kendimizi. Bu masal damakta yara bırakıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder