LE HUITIEME JOUR -Büyük boy ceset torbamıza, biz hiç orada değilken, insanlık sızmış. Kendini tekrarlayan anlaraymış ithafı, dönüşü kendi etrafında olan dünyanın. Cenneti aşağıda sanıp intihara meyilliymişiz, oysa ölenler bize hep tepeden bakmış. Başta aslında hiç bir şey yokmuş. Güneş, dünya, inekler, çimen, ağaç, insanlar... ama hiç biri. İyice dolunca dünya, tebessümümüze el koyulmuş. Başta aslında, her şey çokmuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder